Taekwon-do to rodzaj walki bez użycia broni, utworzony dla celów samoobrony. To naukowy sposób użycia ciała w metodach samoobrony, ciała, które osiągnęło wysoki poziom swoich możliwości dzięki intensywnemu treningowi fizycznemu i umysłowemu.

  • Tae (태 / 跆) - oznaczającego stopę, uderzenie stopą lub system technik wykonywanych nogą,
  • Kwon (권 / 拳) - oznaczającego pięść, uderzenie pięścią lub system technik wykonywanych pięścią,
  • Do (도 / 道 ) - oznaczającego sztukę, drogę lub metodę wyrażającą osiągnięcie pewnego stanu intuicji w zachowaniu, wynikającej z doświadczenia umysłu i ciała.

Nazwę taekwondo przyjęto 11 kwietnia 1955 r.[4], na spotkaniu większości koreańskich mistrzów sztuk walki, które odbyło się w celu połączenia i skodyfikowania wielu zróżnicowanych stylów (takich jak kwonbop, subak, taekkyeon i tangsudo).